Sculptuur van een faun

Meer informatie aanvragen
Prijs op aanvraag

Wereldwijde verzending mogelijk

Herkomst
Centraal Italië
Periode
17e eeuw
Materiaal
brons
Hoogte
37 cm
Breedte
15 cm
Literatuur

A. Radcliffe, M. Baker & M. Maek-Gérard, Renaissance and later sculpture - The Thyssen-Bornemisza Collection, Londen 1992, pp. 162 - 165.
Rijksmuseum Amsterdam, Meesters van het borns der Italiaanse Renaissance, Amsterdam 1961, cat. 72.

Vragen over dit object?

Kies een van de onderstaande contactmogelijkheden:

Omschrijving

Deze bronzen faun met zijn kenmerkende bokkenpoten is vervaardigd in centraal Italië in de eerste helft van de zeventiende eeuw. De faun staat lichtelijk naar achter en reikt met zijn linkerhand naar voren. Zijn rechterarm is gebogen en zijn beide handen zijn opvallend groot. Hij heeft gespleten hoeven en harige benen, met een volle vacht op zijn bovenbenen. Zijn bovenlijf is dat van een man, op de horens op zijn hoofd na. Om zijn heup draagt hij een ceintuur met daaraan verschillende bladeren, die zijn mythologische afkomst als boswezen benadrukt. Ook in zijn krullende haar draagt hij een band met bladeren. Hij heeft een bokkenstaart en zijn ithyphallus wordt bedekt met een blad. Hij heeft twee kleine horens, lange en puntige oren en een gespleten baard, typische kenmerken van een faun. De figuur staat op een later toegevoegde achthoekige geprofileerde sokkel. De samenstelling van het gegoten brons wijst op Rome, in de periode 1600-1650. Kleine bronzen sculpturen zoals deze, geïnspireerd door de mythen en sagen uit de klassieke oudheid, vonden in de Renaissance hun weg naar studeerkamers en verzamelingen. Door ontwikkelingen in de techniek van het bronsgieten konden mallen meerdere malen gebruikt worden en konden vroegere sculpturen gereproduceerd worden.

De faun is een wezen uit de Romeinse mythologie en sterk verwant, en verward, met de Griekse satyr. Beide mythologische figuren zijn half dier en half mens, maar hebben een andere afkomst: faunen zijn Romeinse bosgoden die worden afgebeeld als half mens en half geit, satyrs zijn half mens en half paard, behoren tot het gevolg van de Griekse god Dionysus en zijn verwant aan de god Pan. Waar de satyr een luie, dronken en wellustige natuur werd toegedicht, werd de faun gezien als een onschuldige bosgod. In de loop van de tijd smolten deze twee verpersoonlijkingen samen, mede door de overname van de Griekse cultuur door de Romeinen en werd de faun of satyr bijna altijd met bokkenpoten en hoorns en een liederlijke persoonlijkheid met voorliefde voor wijn afgebeeld.  

Vaak worden faunen of satyrs dansend of musicerend verbeeld. Zo is de bekendste en meeste gereproduceerde faun, de Dansende Faun van Pompeii (Museo Archeologico Nazionale di Napoli), in dansende houding afgebeeld. Daarnaast hebben veel faunen of satyrs een muziekinstrument vast. Vaak zijn dit twee cimbalen of een panfluit, waarmee de verwantschap met de losbandige god Pan wordt benadrukt. De bijzondere houding van deze faun, met zijn armen zo gebogen en zijn lichaam naar achter leunend, kan in het licht van andere sculpturen van faunen en satyrs worden geduid als dansend. Ook kan het zijn dat hij oorspronkelijk deel heeft uitgemaakt van een grotere groep bronzen figuren. Naast dansend, musicerend en dronken, worden satyrs en faunen ook wel slapend en lui afgebeeld, zoals de Barberini Faun (Glypotek München).

Legal


Site by Artimin